ورزش

باشگاه و ورزش رو دوست دارم. چون اونجا میتونم همیشه نفر اول باشم. و اگه یک نفر بیاد که تو یک چی بهتر از من باشه میتونم با یکم تلاش دوباره بهترین باشم.

 چون اونجا برای دیگران مهمم. چون اونجا دوستم دارن. چون اونجا میتونم خودم باشمو دیونه بازی درارم بپر بپر کنم فریاد بزنیم. بعضی وقتا هم لوس بازی در بیاریم. اونجا میتونم مسخره بازی درارم یا با دیگران شوخی کنم و بخندیم. اونجا هیچ وقت بیکار پشت یک میز ننشستیم. همه ی اینا اونجا چیز طبیعیه و کسی به هیچ کدوم از رفتارام گیر نمیده. اونجا اعتماد به نفس دارم. چون اونجا نیازی به حرف زدن نیست کافیه نشون بدی.

واقعا روزایی که ورزش ندارم خیلی برام سخت و دیر میگذره.

واقعا به یاد نمیارم که جایی توی جمعی چیزی گفته باشم که باعث خنده ی دیگران باشه اما تو باشگاه این اتفاق یک عالمه افتاده.

تو باشگاه همیشه تحسین میشم. مهم نی باشم یا نباشم. بحث رقابت بشه یاد من میفتن. این برام شیرینه.